Alex McLeish jest i pozostanie na Villa Park na przyszły sezon. Można się z tym zgadzać albo nie zgadzać, ale z faktami dyskutować jest po prostu głupotą. Zdaniem Mata Kendricka (etatowy komentator AV) istnieje tylko jedna opcja zwolnienia Szkota z funkcji szkoleniowca – relegowanie The Villans do Championship, a to nam raczej nie grozi.

O ile rządy Gerarda Houllier pomija się milczeniem (podobnie jak w Liverpoolu, ale z innych przyczyn), o tyle często słychać wzdychania wielu kibiców za czasami Martina O’Neilla, gdy Villa grała płynnie, ofensywnie, bez respektu dla nazwisk wybitnych piłkarzy i bez przytłoczenia tytułami ich klubów. Kolejny fakt nie podlegający dyskusji – MON miał wyniki. Ale też przyczynił się do powstania złudzeń u wielu kibiców (nie wyłączając piszącego te słowa), że już „za chwilę” będziemy walczyć o TOP4, a na Villa Park zawita Bayern, Barcelona, Milan czy inny potentat piłkarskiego świata w ramach walki o Puchar LM. Mało kto wówczas patrzył jednak na kwestie finansowe, a bilans nie wyglądał dla AV dobrze – pogłębiał się deficyt, a tym samym płynność finansowa klubu była zagrożona. Równolegle AV osiągnęła swoje sportowe apogeum zajmując 6 miejsce w sezonach 2008/09 i 2009/10. Niestety, dalszy postęp wymagał kolejnych nakładów finansowych i w tym momencie Lerner powiedział dość. W konsekwencji MON zachował się jak obrażony chłopczyk, któremu tatuś nie chce kupić kolejnych zabawek i wyszedł z piaskownicy.

Podsumowując 5 lat trenerskiej kariery MONa w AV – 2 razy 6 miejsce w PL oraz finał i półfinał FA Cup. To trochę mało jak na wysokość nakładów poniesionych na rozwój klubu. Nie twierdzę, że MON jest kiepskim trenerem, a jedynie że nie liczył się z kosztami, ba nawet nie próbował szukać oszczędności – jeśli kogoś potrzebował po prostu kupował tego, kto mu pasował i był pod ręką (czytaj: grał w zasięgu wzroku szkoleniowca). MON wydał ok. 140 mln funtów na transfery i 40 mln funtów na opłaty. Łączna strata klubu w ciągu 5 lat budowania zespołu przez MONa wyniosła 100 mln funtów, co daje środniorocznie 20 mln pod kreską !!! Jeśli więc ktoś narzeka na skąpstwo Lernera i twierdzi, że mu się AV znudziła, niech sobie zapamięta te liczby. I jeszcze jedno: w zeszłym sezonie do zagrożonej spadkiem Villi przyszedł na ratunek Darren Bent – za 24 mln funtów, które wyłożył Amerykanin.

Parę słów o zawodnikach. MON zrealizował kilka znakomitych zaciągów: Ashley Young, John Carew, James Milner, Stewart Downing, Richard Dunn, Andreas Weimann czy James Collins. Połowy z nich już nie ma w AV, zwłaszcza boleśnie odczuliśmy stratę Milnera, Younga i Downinga. Ale czy zostaliby w AV, gdyby pozostał w nim MON ? Raczej nie. Nawet pod wodzą Irlandczyka Villa nie była w stanie spełnić ambicji pucharowych Milnera czy Younga, a Lerner nie był w stanie przebić ofert finansowych City, ManU czy Liverpoolu. Teraz druga strona medalu. Kolejna zestaw zawodników zatrudniony przez MONa: Marlon Harewood, Wayne Routledge, Curtis Davis, Nick Shorey, Nigel Reo-Cocker. Ilu kibiców kojarzy te nazwiska i potrafi powiedzieć na jakiej pozycji grają (poza NR-C) ? Niektórzy pewnie się zdziwią, że to zawodnicy AV. A jednak i do tego kosztowali skromne 30 mln funtów.  Kolejny – Steve Sidwell, czyli utopione 5.5 mln. Teraz trzeba sobie zadać pytanie po co MON dokonywał tych transferów ? Otóż w założeniu było to wypełnianie dziur po takich zawodnikach, jak Craig Gardner, Gary Cahill, Steve Davis czy Peter Whittingham, których MON lekką ręką się pozbył.

Alex McLeish od początku nie cieszył się taką estymą jak MON, a wręcz przeciwnie, bo przecież przyjechał ze Small Heath. Jaką Villę zastał ? To temat na osobny artykuł. Faktem jest, ze zespół był w rozsypce i mocno osłabiony. AML nie miał komfortu w postaci swobody wydatków transferowych na poziomie MONa, a przy stratach kadrowych AV powinien mieć. Wielu kibiców narzekało, że środki pozyskane z transferów „zniknęły” zamiast być wydane na nowych zawodników. Dlaczego konieczne było ograniczenie wydatków transferowych pomimo wzrostu wpływów z tego tytułu wykazałem powyżej. I nie Lerner ani nie AML są tu winni. Szkot ma szczególnie niewdzięczne zadanie odbudowy The Villans i odzyskania utraconej pozycji w PL, a do tego trudniejsze zadanie – przekonanie do siebie kibiców i odbudowanie ich zaufania. Faktem jest, że AML też potrafił znakomicie utopić znaczne sumy (np. wypożyczenie Jenasa i kosztowny transfer grającego przeciętnie Hutton), a także decyzje taktyczne, które budzą zrozumiałą niechęć kibiców i nostalgię za czasami MONa. Poszukajmy jednak pozytywów – N’Zogbia i Ireland punktują, Weimann chyba wreszcie ostatecznie wdarł się do pierwszego składu, a kolejne transfery są wyraźnie przemyślane i nie grożą zachwianiem płynności finansowej klubu. Poczekajmy więc spokojnie do końca sezonu i przyjrzyjmy się działaniom AMLa na rynku transferowym, na ocenę trenera przyjdzie czas później. Uważam, że Szkot zasługuje na kredyt zaufania w postaci jeszcze jednego sezonu w AV, tym razem całkowicie „jego” sezonu.

Wiem, że wielu z Was nie zgodzi się z moim tokiem rozumowania, ale zanim zaczniecie wrzucać kamyki do mojego ogródka pomyślcie o Chelsea – wydanych setkach milionów, sławnych na cały świat nazwiskach, których pensje kosztują milion tygodniowo i 8 trenerach w ciągu 9 sezonów !!! To cena za 3 mistrzostwa, 2 Carling Cup i 3 FA Cup. Imponujące ? Zapewne, ale czy przy takich kosztach to jednak nie za mało ?