Wygrana w derbach West Midlands

Po kilku tygodniach posuchy przyszła pora na wygraną i to w jakim pojedynku (!). Choć styl gry nie przekonywał to najważniejsze są dla nas trzy oczka i w tej chwili nic innego nie powinno mieć znaczenia.

No więc zacznijmy od opisania sytuacji, po których padły bramki. Prowadzenie dla naszej ekipy w 25. minucie spotkania zapewnił nam najlepszy strzelec The Villans w tym sezonie Stuart Downing. DJ dobrze zamknął dośrodkowanie Marca Albrightona, która przemierzyła całą długość bramki by paść łupem gracza z numerem 6 na koszulce. Druga bramka dla naszych padła w 80. minucie. Ten gol to dowód, że jak uderzysz piłką w drzewo to możesz zdobyć gola. Asystę przy trafieniu Heskeya drugą w tym meczu zaliczył Albrighton. I kiedy powinniśmy spokojnie dowieźć prowadzenie do ostatniego gwizdka, nasza drużyna pokazała z czego jest słynna w tym sezonie czyli z tracenia goli w ostatnich minutach spotkania. Paul Scharner, który w wielkim tłoku w polu karnym potrafił się dobrze znaleźć i skierować piłkę do bramki Friedela. Warto dodać, że Scharner to piłkarz, którym kiedyś była zainteresowana Aston Villa ale jakoś nie trafił z Wigan do nas tylko do rywali zza miedzy.

Tyle o bramkach. Teraz zajmijmy się zmianami, które po porażce z LFC były nieuniknione. Zaczynając od szpicy było raczej do przewidzenia, że pupilek Houlliera (czyt. Heskey) wyjdzie w pierwszej jedenastce ale obok a nie kosztem Agbonlahora. Zmiana ta można powiedzieć „”zagrała”” mimo kilku prostych technicznych błędów w przyjęciu piłki, ale czołg z przodu i za nim podwieszony Ash to dobry patent naszej drużyny, który stwarza duże zagrożenie dla szeregów obronnych rywali. Warto dodać, że Emil cofał się nawet we własne pole karne by wspierać swoich kolegów z obrony (choćby przy kicksie Lichaja). W obronie mimo powrotu NRC nie było a Reo wylądował na ławce. Najwięcej zmian było w obronie, ale tego się można było spodziewać. Afera z balowaniem przed meczem i słaba postawa w ostatnich meczach sugerowały, że Collins wyląduje na ławce kosztem Clarka, Richard Dunne być może dołączy do swego partnera kosztem Cuellara. Okazało się, że Collins grał a Rysiek zasiadł na ławie, a w XI znalazł się Cuellar. Efekt był taki, że Collins dwoił się i troił by i on nie wylądował na ławie i zagrał całkiem dobre zawody. Ostatnia zmianą był występ Lichaja w miejsce Luka Younga. Eric zagrał bardzo przyzwoicie i nie można mieć do niego zbyt dużych pretensji. Obecność Asha to żadna zmiana, bo gdyby nie pauza za 5 żółtych kartek to w poniedziałek tez byśmy go widzieli na boisku.