Kiedyś będzie lepiej. Kluczowe jest słowo kiedyś. Bliżej nieokreślona przyszłość, która jest jednak dalej niż bliżej. Dalej, bo trudno się spodziewać, żeby coś więcej wykrzesał z drużyny Alex McLeish. Chwilowe załamanie formy to może być wina zawodnika. Ma prawo mieć słabszy okres. Może szwankować zdrowie, a może mieć problemy z odnalezieniem odpowiedniego pułapu. Jednak zadaniem trenera jest znaleźć remedium na taki stan.

Jeden z najlepszych piłkarzy minionego sezonu nie może się odnaleźć już 4 miesiące. Patrząc na rundę wiosenną to znacznie więcej. Co się stało? Czemu nie może wrócić na szczyt? Nasz najdroższy piłkarz potrzebuje podań jak tlenu. Potrzebuje ich by nabyć pewnego automatyzmu strzeleckiego. Mentalnie musi być przygotowany do tego, że jednym dotknięciem przesądza o losach meczu. Nie dostaje takiej szansy, bo nie ma kto mu podać piłki, a jak już się jakaś trafi przypadkiem w meczu to niepewny swojej predyspozycji zaczyna kombinować. Tak było w meczu z Tottenhamem. Bent dostał przypadkiem jedną dobrą piłkę w meczu. JEDNĄ. Zamiast "walić z dyni" próbował szyją zgrywać piłkę do partnera. Skończyło się stratą i kpiną, że jednak żona Redknappa by to strzeliła.

Tymczasem Alex McLeish daje od dwóch miesięcy szansę na przełamanie Alanowi Huttonowi. Piłkarz nie dość, że nie zrobił progresu to jeszcze zdążył w pełni do siebie zniechęcić nawet tych, którzy widzieli w nim potencjał. W poniedziałkowym meczu był wystawiony jako skrzydłowy. Miał pomóc w zneutralizowaniu Bale'a. Menedżer AVFC podtrzymuje, że była to dobra decyzja. Nawet jeśli po dwóch zagraniach Bale'a padły gole.

Dlatego Marc Albrighton, który wg kibiców był tuż za Downingiem w klasyfikacji najlepszy piłkarz minionego sezonu siedzi zdrowy na ławie i dostaje okazję by pokazać się na ostatni kwadrans w co drugim meczu. W ten sposób to jeszcze dłuuuugo poczekamy na żywe sreberko. Grę ma kreować Petrow, któremu w wersji optymistycznej uda się podać w bok oraz Herd, który biega z toporem w oczach i ma wyrzynać wszystko co się rusza w okolicach 30 metra od naszej bramki.

Dlatego najlepszy piłkarz Wigan i jeden z wyróżniajacych się pomocników Premierleague nie może się odnaleźć w Aston Villi od 4 miesięcy. Jakby przyszedł z ligi francuskiej czy izraelskiej to możnaby usprawiedliwiać, że trudno mu się znaleźć w realiach angielskich. Ale on grał tu. I to jak grał. A teraz nie gra. Czemu?

Dość marudzenia, bo jak nie ma dobrze to można się pocieszać, że mogło być gorzej. Mógł na ten przykład przyjść do nas Robert Martinez. Dziękujmy mu, że został w Wigan. Absolutnie najsłabszej drużynie Premierleague i prezes Latics musi teraz gryźć się, bo jak tu zwolnić Martineza, nad którego kunsztem tak się rozpływało gdy ten lojalnie wolał zostać w Wigan? Mógł do nas przyjść Moyes. Też ponoć nie chciał. Siedzi spokojnie na posadce w Evertonie. Ligowym średniaku, który ponoć ma kłopoty finansowe. Dobra wymówka, zeby się zadekować w okolicach 10-12 miejsca. Mogliśmy zaciągnąć Owena Coyle'a. Rewelację ubiegłego sezonu. Fortuna go opuściła i teraz z drżeniem patrzy na kolejne mecze, bo już długo przebywa w strefie spadkowej z Boltonem i zaczyna się nerwowo oglądać za plecy czy następcy nie pukają do drzwi zarządu Kłusaków. Mogliśmy w końcu mieć eksperta z reprezentacyjnym doświadczeniem. Steve McClaren nie przetrwał trzech miesięcy w Nottingham Forest. Drużyna zamiast się bić o awans przegrywała kolejne spotkania i nagle zaczęła się martwić o utrzymanie w drugiej lidze. Niektórym się marzył Martin Jol. 16 miejsce Fulham nie powala i trudno to usprawiedliwiać grą w pucharach europejskich.

Jest takie powiedzenie, że jak się nie ma co się lubi to trzeba polubić to co się ma. Wbrew temu, że Villans grają padakę to jednak wciąż udaje im się utrzymywać w pierwszej dziesiątce. Ba poza Newcastle to są na najlepszej z możliwych pozycji w tabeli biorąc pod uwagę potencjał klubu, a że styl drużyny wywraca bebechy to ostrzegali co mądrzejsi jeszcze w lipcu. Prezes jest zadowolony, bo miejsce w tabeli niezłe, a menago "jest na lata." Ma przecież list gratulacyjny od samego Fergusona. Sądząc jak wyeksponował w swojej wypowiedzi Randy Lerner sprawę listu to można uznać, że to największe osiągnięcie tego sezonu. A że rozpoczął się odpływ kibiców ze stadionu? Zawsze można kogoś sprzedać. Młodych zdolnych jest kilku, a szkockie lasy mają jeszcze spore zasoby. Ryży mistrz myśli taktycznej jeszcze kogoś przywiezie. Tanio.