Zaczęło się tak pięknie od okrzyków kibiców The Villans, zachęcających ówczesnego menedżera Norwich, żeby przyszedł na Villa Park. Drużyna pod rządami Alexa McLeisha rozegrała jeden z nudniejszych sezonów, grając toporny futbol z poprzedniej epoki. Paul Lambert zgodził się podjąć wyzwanie by odmłodzić zespół i zagrać bardziej atrakcyjnie dla kibiców.

Z dużym kredytem zaufania rozpoczął niemrawo. Na boisku nie działo się wcale ciekawiej, ale każdy widział, że plan odmładzania się realizuje. Aston Villa miała najmłodszą jedenastkę w Premierleague. Potem przyszła wiosna i drużyna Lamberta rozkwitła. Odsunęła obawy, że eksperyment może zakończyć się w Championship. Odpaliły zakupy szkockiego menedżera. Znakomicie grał Lowton, podobał się Vlaar, a także rozkwitali miejscowi Weimann, Baker czy Clark. Nawet Agbonlahor jakby odzyskał drugie życie. Latem wszyscy żyli ewentualnym transferem prawdziwego odkrycia Lamberta. Christian Benteke przyszedł za 7 milionów, by po świetnym sezonie zwrócić się czwórnasób. Ostatecznie belgijski napastnik dostał podwyżkę i pozostał na Villa Park.

Kolejny sezon miał być krokiem naprzód. Nie był. Zespół nękała seria kontuzji z Benteke na czele, ale nawet ci zdrowi przygaśli. Po roku rozczarowań, dreptania w miejscu i zjadaniu własnego ogona The Villans znowu zakończyli sezon na 15 miejscu. Wciąż była to jedna z najmłodszych drużyn w Premierleague, ale takie tłumaczenie już nie mogło zgasić rosnącego znużenia, że jednak nie robimy postępów, a gra jest nudna i toporna. Jednym z nielicznych pozytywów było wyeksponowanie talentu Fabiana Delpha, który długo zmagał się z kontuzjami i nie dostawał szansy na grę.

W tym sezonie Lambert zrobił radykalny zwrot. Postawił na doświadczenie. Zbilansowanie zespołu wydawało się słusznym posunięciem. Alan Hutton po powrocie z wygnania był wybierany do jedenastek kolejki. N'Zogbia po powrocie po kontuzji rokował jako nowe rozwiązanie w ataku. Ron Vlaar wrócił z mundialu w glorii gwiazdy. Po kontuzjach mieli stawić się na murawie Okore i Benteke, a Fabian Delph miał urosnąć do roli lidera środka pola. Początkowe wyniki były obiecujące, choć styl drużyny niewiele zmienił się to jednak nikt nie śmiał marudzić, bo po słynnych już 4 kolejkach Aston Villa była wiceliderem. A potem był zjazd w dół...

W mediach wyciągnięto Lambertowi wypowiedź z początku jego pobytu na Villa Park. Szkot miał przekonywać, że ma trzyletni plan, w którym tak przebuduje zespół, że będzie zdolny do walki o pierwszą szóstkę. Tymczasem poprowadził drużynę w 101 spotkaniach z których 50 przegrał, a tylko 25 wygrał. Pobijał niechlubne rekordy ligi i klubu, a liczba 12 będzie mu się śnić po nocach. Po 25 kolejkach tyle goli na koncie Aston Villa. Najgorszy wynik w historii Premierleague. Najgorszy wynik patrząc na inne poważne ligi w Europie, że już o innych ligach angielskich nie wspomnę, bo tam każda drużyna strzeliła przynajmniej 10 bramek więcej niż The Villans.

We wtorek kibice, którzy udali się na mecz z Hull wywiesili prześcieradło z napisem Lambert Out. Zespół fatalnie przegrał mecz z bezpośrednim rywalem o utrzymanie. Zjechał do strefy spadkowej, a Birmingham Mail, lokalna gazeta otwarcie nawoływała w środowym wydaniu do pożegnania szkockiego menedżera. Zarząd odpowiedział zwolnieniem już po południu. Rozpoczęła się gorączka co dalej? A właściwie kto?