Kolejna porcja o byłych naszych zawodnikach, którzy mieli okazje przywdziewać strój Aston Villi.
Ugo Ehiogu sprowadził go Ron Atkinson z lokalnego rywala W.B.A. za 40 tyś.£. Od 1994 roku stał się faktycznie podstawowym zawodnikiem The Villans. Na początku partnerował w środku obrony Poulowi McGrath by potem stworzyć duet z Garethem Southgate. Czarnoskóry obrońca zagrał u nas w 237 spotkaniach i strzelił 12 bramek. Ma za sobą 4 mecze w barwach reprezentacji Anglii i 1 bramkę. W 2000 roku został sprzedany do Middlesbrough za 8 mln £ ( również w tym samym kierunku powędrował Southgate). Ugo miał też epizody w Leeds, Glasgow Rangers,Sheffield Utd. W sierpniu 2012 roku wraz z grupą dawnych reprezentantów Anglii powołał zespół FC Wembley i uczestniczą w rozgrywkach o Puchar FA Cup (Ray Parlour, Martin Kowen, Greame Le Soux, Claudio Caniggia). Ego obecnie jest pracownikiem akademii Tottenhamu.
Gareth Southgate obecny trener reprezentacji Anglii do lat 21 rozegrał w naszych barwach 192 mecze i strzelił 7 bramek. Przyszedł do nas w 1995 roku za 2,5 mln £ z Crystal Palace (tam rozegrał 152 mecze i strzelił 15 bramek). U nas pełnił przez 4 lata role kapitana. W 2001 roku poprosił o transfer i został sprzedany do Middlesbrough za 6,5 mln £. W reprezentacji Anglii ma rozegrane 57 spotkań i strzelone 2 bramki. W czasie Euro 96 podczas półfinału z Niemcami podczas rzutów karnych niewykorzystana jedenastka Southgate spowodowała, że Anglicy odpadli. Po zakończeniu kariery zajął się pracą menadżera. Początkowo 2 pierwsze sezony utrzymał Boro w lidze, jednak w następnym sezonie po serii 14 meczów bez zwycięstwa został zwolniony .W sierpniu 2013 roku powołano go na menadżera reprezentacji do lat 21. Jest ojcem dwójki dzieci.
Paul McGrath to kolejny obrońca, który w latach 90-tych grał w Aston Villi. Sprowadzono za 400 tyś.£ z Manchesteru United za kadencji Grahama Taylora. Transfer Irlandczyka był wątpliwy i kontrowersyjny, gdyż w poprzednim klubie często bywał kontuzjowany. W naszych szeregach przez 7 lat rozegrał 252 meczów i strzelił 9 bramek. W reprezentacji Irlandii rozegrał 83 spotkania i strzelił 8 bramek. Był na MŚ w 1990 i 1994 roku. Zalicza się go do najlepszych obrońców w historii naszego klubu. Kibice Aston Villi nadali pieszczotliwie pseudonim „Bóg”. Niestety są ciemne strony w historii jego życia. Przez długi czas miał problem z alkoholem. Jest współautorem biografii, które w 2006 roku została książką roku napisaną przez sportowców.
Olof Mellberg mimo 36 lat dalej czynnie gra w piłkę. Nie ukrywam, że to mój ulubiony zawodnik jaki kiedykolwiek grał w naszym klubie. Na Villa Park został zakupiony przez Johana Gregorego w 2001 roku za 5 mln £ z Racingu Santander. Przed sezonem 2001/2002 do Middlesbrough sprzedano G. Southgate oraz U. Ehiogu. Postanowiono ściągnąć 24-letniego już doświadczonego szwedzkiego obrońcy. Zmiana ligi hiszpańskiej na angielskiej nie był szokiem dla Olofa nie był problemem. Już w pierwszym sezonie rozegrał dla naszego klubu 36 meczy. „Wielki, silny i wyjątkowy w powietrzu” tak o obrońcy mówili angielscy dziennikarze. Podczas 7 sezonów spędzonych na Villa Park Szwed noszący zawsze krótko przystrzyżoną brodę rozegrał 232 mecze i strzelił 8 bramek. W ostatnim sezonie MON ustawiał go na prawej obronie. Po sezonie 2008/2009 odszedł do Juventusu Turyn. Następnie grał w Olimpiakosie Pireus, Villareal a od tego sezonu FC Kopenhaga. W reprezentacji Szwecji rozegrał 117 meczów i strzelił 8 bramek. Jest uczestnikiem 2 MŚ, oraz 4 turniejów ME. Jest strzelcem najdziwniejszego gola (niefortunny rzut z autu). Jako pierwszy strzelił bramkę na nowym stadionie Arsenalu. Olof jest ojcem dwójki dzieci.
Zawodnik z Turcji to raczej rzadko był w kadrze naszego zespołu. Alpay Özalan został ściągnięty w 2000 roku z Fenerbahce Stambuł. Po bardzo udanych ME w Holandii i Belgii pomimo zainteresowania ze strony innych klubów przybył do nas. Wraz z Olofem Mellbergiem stworzyli parę jednych z najlepszych obrońców w lidze. Wszystko szło dobrze dopóki Alpay nie odniósł kontuzji kostki. Niestety musiał pauzować do końca sezonu. Podczas MŚ w Korei i Japonii gdzie Turcja zajęła 3 miejsce a Alpay został wybrany do drużyny turnieju. Po tym turnieju wiele klubów chciało kupić naszego zawodnika (FC Barcelona, Inter), ale Graham Taylor ani myślał go sprzedawać. Wiele fachowców twierdzi, że to był błąd. Wokół Zawodnika zrobiło się głośno, zaczęły chodzić plotki, że jest niesforny, gwiazdorzy, ogólna nagonka na niego. Media oczywiście zaczęły to wyolbrzymiać. Początek sezonu 2003/2004 był decydującym w jego pobycie u nas. Podczas meczu z Charltonem kibice zaczęli wygwizdywać zawodnika (rzekomo za spacer po boisku zamiast gra), Alpay odwdzięczył się strzeleniem bramki. Ogólnie w tym czasie Turek stał się obiektem drwin kibiców, był znienawidzony przez nich. On w charakterystyczny sposób uciszał ich. Szalę goryczy przelała afera podczas meczu reprezentacji Turcja - Anglii. Jak wiadomo David Beckham przestrzelił rzut karny a Alpay podbiegł do niego i mu cos tam naopowiadał. Anglików oczywiście to uraziło (w końcu był w tamtych czasach bożyszczem w Anglii), dodatkowo w tunelu podczas przerwy doszło do awantury. Efekt w Anglii był natychmiastowy. Alpay stał się głównym kozłem ofiarnym. Dochodziło do awantur, palono kukły z jego podobizna w koszulce naszego klubu. Pod koniec października rozwiązano umowę. Następnie wyjechał do Korei a potem Japonii. O 2005 powrócił do Niemiec by związać się z FC Köln. W reprezentacji Turcji rozegrał 87 meczów i strzelił 4 bramki. Brał udział w ME w 1996, 2000, oraz MŚ 2002.
Gdy klub przejął Randy Lerner, sprowadzono wielu zawodników, ale podstawowi środkowi obrońcy to Olof Mellberg oraz Martin Laursen. Urodzony w 1977 roku obrońca początkowo grał w rodzimej lidze by trafić następnie do Włoch. We Włoszech grał w Veronie, AC Parmie oraz AC Milan. Do nas został zakupiony za 3 mln £ z Milanu. W ciągu 5 lat gry rozegrał 84 meczy i strzelił 8 bramek. Niestety kontuzja kolana jaka dopadła Martina pokrzyżowała mu plany. Po długim okresie leczenia wreszcie mógł pokazać na co go stać. W sezonie 2007/2008 strzelił 6 bramek (większość po uderzeniu głową). Wszyscy zapewne pamiętają fantastyczny pojedynek z Tottenhamem (4 – 4), w tym meczu 2 gole były dziełem Duńczyka. Od sezonu 2008/2009 został kapitanem. Pod koniec 2008 znów doznał kontuzji kolana, mimo walki powrotu nic nie było po jego myśli. W maju 2009 roku postanowił zakończyć karierę (nie poddał się skomplikowanej operacji). Ostatnie spotkanie rozegrał przeciwko Newcastle United 24 maja 2009 roku. Martin został wprowadzony do legend Aston Villi. W reprezentacji Danii rozegrał 53 mecze i strzelił 2 gole. W 2008 roku wybrano go na najlepszego piłkarza Danii. Po zakończeniu kariery wrócił do rodzimego kraju. Był ekspertem w Sky Sports.